Jakie pliki są wyświetlane¶

Opcje te określają, dla których plików ls będzie wyświetlać informacje. Domyślnie wyświetlane są wszystkie pliki i zawartości katalogów podanych w wierszu poleceń (z wyjątkiem rozpoczynających się kropką, chyba że jawnie podano je jako argumenty).

-a, --all

Listuje wszystkie pliki w katalogach, również pliki zaczynające się od `.'.

-A, --almost-all

Listuje wszystkie pliki w katalogach, poza `.' i `..'.

-B, --ignore-backups

Nie pokazuje plików, które kończą się na `~', chyba że podano je w wierszu poleceń. Są to zwyczajowo pliki kopii zapasowych.

-d, --directory

Wypisuje tylko nazwy katalogów, tak jak innych plików, zamiast wyświetlać ich zawartość.

-I wzorzec, --ignore=wzorzec

Nie listuj plików, których nazwy odpowiadają wzorcowi powłokowemu (nie wyrażeniu regularnemu) wzorzec, chyba że podano je w wierszu poleceń. Podobnie jak w powłoce, `.' na początku wzorca nazwy pliku nie oznacza znaku uogólnienia. Czasami przydaje się kilkakrotne podanie tej opcji. Na przykład:

$ ls --ignore='.??*' --ignore='.[^.]' --ignore='#*'
    

Pierwsza z opcji pomija nazwy o długości 3 lub więcej znaków rozpoczynające się od `.', druga pomija wszystkie dwuznakowe nazwy rozpoczynające się od `.' z wyjątkiem `..', a trzecia pomija nazwy rozpoczynające się od `#'.

-L, --dereference

W długim formacie wyświetlania pokazuje dane (np. czasy, prawa) dotyczące plików wskazywanych przez dowiązania symboliczne, zamiast danych samych dowiązań.

-R, --recursive

Listuje rekurencyjnie zawartości wszystkich katalogów (czyli wyświetla również podkatalogi).

Jakie dane są wyświetlane¶

Opcje te wpływają na to, jaką informację wyświetla ls. Domyślnie pokazywane są tylko nazwy plików.

-D, --dired

Przy użyciu "długiego" formatu (-l) podaje dodatkowy wiersz po wyświetleniu głównych informacji:

      //DIRED// POCZ1 KON1 POCZ2 KON2 ...

POCZN i KONN są liczbami całkowitymi bez znaku (unsigned integer), opisującymi pozycję w bajtach początku i końca każdej nazwy pliku w wyświetlonej liście. Ułatwia to Emacsowi odnalezienie nazw plików, nawet jeśli zawierają nietypowe znaki, jak spacje czy znaki nowej linii, bez potrzeby udziwnionego wyszukiwania.

      //SUBDIRED// POCZ1 KON1 ...

      //DIRED-OPTIONS// --quoting-style=SŁOWO

-G, --no-group

Nie wyświetla informacji o grupie przy długim formacie listingu katalogu. (Jest to domyślne zachowanie niektórych wersji polecenia ls innych niż wersje GNU, więc opcja ta została dodana z uwagi na zgodność.)

-i, --inode

Wypisuje numer indeksowy (numer i-węzła, numer seryjny) każdego pliku po lewej stronie jego nazwy. (Numer ten jednoznacznie identyfikuje plik w ramach danego systemu plików.)

-l, --format=long, --format=verbose

Oprócz nazwy każdego pliku, wypisuje jego typ, prawa, liczbę dowiązań twardych, właściciela, grupę, rozmiar w bajtach i timestamp (czas modyfikacji, chyba że wybrano inne czasy). Dla plików z czasem, który jest wysunięty więcej niż 6 miesięcy w przeszłość lub 1 godzinę w przyszłość, timestamp zawiera określenie roku zamiast godziny.

-o

Używa długiego formatu wyświetlania, ale nie wyświetla informacji o grupie. Równoważne użyciu opcji --format=long wraz z opcją --no-group. Opcja zapewniana w celu zgodności z innymi wersjami ls.

-s, --size

Dla każdego pliku wypisuje na lewo od jego nazwy zajętość dysku przez ten plik. Jest to wielkość przestrzeni dyskowej zużytej przez plik, co zwykle wynosi nieco więcej niż rozmiar pliku, ale może to być również mniej, jeśli plik ma dziury.

Zwykle zajętość dysku drukowana jest w jednostkach 1024-bajtowych, może to być jednak zmienione. Więcej na ten temat znajdziesz w sekcji `Rozmiar bloku' podręcznika fileutils(1).

Sortowanie wyników¶

-c, --time=ctime, --time=status

Jeżeli używany jest długi format wyświetlania (np. -l, -o), wypisuje czas zmiany statusu (ctime i-węzła) zamiast czasu modyfikacji. Przy jawnym sortowaniu według czasu (--sort=time lub -t) lub, gdy nie jest używany długi format, sortuje zawartość katalogu według czasu zmiany statusu plików.

-f

Przede wszystkim, jak -U -- nie sortuje zawartości katalogów. Podaje je w takiej kolejności, w jakiej są zapisane w katalogu. Ale również włącza opcję -a (listowanie wszystkich plików) a wyłącza -l, -s, i --color (jeśli zostały podane przed -f).

-r, --reverse

Odwraca stosowany sposób sortowania -- tzn. podaje pliki w odwrotnej kolejności alfabetycznej, najpierw najmłodsze, najpierw najmniejsze itp., zależnie od podstawowej metody sortowania.

-S, --sort=size

Sortuje zawartość katalogu według rozmiaru pliku, zamiast sortowania alfabetycznego. Największe pliki wyświetlane będą na początku.

-t, --sort=time

Sortuje zawartość katalogów według czasu modyfikacji (mtime i-węzła), zamiast sortowania alfabetycznego. Najnowsze pliki są pierwsze.

-u, --time=atime, --time=access, --time=use

Jeżeli używany jest długi format wyświetlania (np. --format=long), wypisuje czas ostatniego dostępu do pliku (atime i-węzła). Przy jawnym sortowaniu według czasu (--sort=time lub -t) lub, gdy nie jest używany długi format, sortuje zawartość katalogu według czasu dostępu do plików.

-U, --sort=none

Nie sortuje -- pokazuje pliki w takiej kolejności, w jakiej są zapisane w katalogu. (Nie wykonuje żadnych innych, związanych z tym, rzeczy, jakie robi -f.) Opcja ta nie jest nazwana -f ponieważ uniksowy ls -f włącza -a i wyłącza -l, -s i -t.
Wydaje się bezużytecznym i brzydkim grupowanie niezwiązanych rzeczy naraz w jednej opcji. Skoro ta opcja tego nie robi, ma inną nazwę. Szczególnie przydatna przy listowaniu obszernych katalogów, gdyż brak sortowania znacznie przyspiesza otrzymanie wyniku.

-v, --sort=version

Sortuje według nazwy i numeru wersji, najpierw o najmniejszym numerze. Zachowuje się podobnie jak domyślne sortowanie, z wyjątkiem tego, że każda sekwencja cyfr dziesiętnych traktowana jest numerycznie jako indeks/numer wersji. (zobacz Szczegóły dotyczące sortowania wersji).

-X, --sort=extension

Sortuje zawartość katalogów alfabetycznie według rozszerzeń plików (znaki po ostatniej kropce). Pliki bez rozszerzenia są podawane jako pierwsze.

Szczegóły dotyczące sortowania wersji¶

Sortowanie wersji bierze pod uwagę fakt, że nazwy plików często zawierają indeksy lub numery wersji. Standardowe funkcje sortowania zwykle nie tworzą uporządkowania, jakiego się oczekuje, gdyż porównywania dokonywane są znak po znaku. Sortowanie wersji rozwiązuje ten problem i jest szczególnie przydatne przy przeglądaniu katalogów zawierających wiele plików z indeksami/numerami wersji w nazwach:

    > ls -1            > ls -1v


    foo.zml-1.gz       foo.zml-1.gz


    foo.zml-100.gz     foo.zml-2.gz


    foo.zml-12.gz      foo.zml-6.gz


    foo.zml-13.gz      foo.zml-12.gz


    foo.zml-2.gz       foo.zml-13.gz


    foo.zml-25.gz      foo.zml-25.gz


    foo.zml-6.gz       foo.zml-100.gz

Zauważ też, że numeryczne części z początkowymi zerami są traktowane jako ułamkowe.

    > ls -1            > ls -1v


    abc-1.007.tgz      abc-1.007.tgz


    abc-1.012b.tgz     abc-1.01a.tgz


    abc-1.01a.tgz      abc-1.012b.tgz

Ogólne formatowanie wyników¶

Poniższe opcje mają wpływ na wygląd całości wyniku.

-1, --format=single-column

Wypisuje po jednym pliku na wiersz. Domyślna, gdy standardowym wyjściem nie jest terminal.

--block-size=rozmiar

Używa bloków o wielkości rozmiar bajtów.

-C, --format=vertical

Listuje pliki w kolumnach, posortowanych pionowo. Sposób domyślny, gdy standardowe wyjście stanowi terminal. Zawsze domyślny dla programów dir i d. GNU ls posługuje się zmienną szerokością kolumn, by wyświetlić możliwie najwięcej plików w najmniejszej liczbie wierszy.

--color [=kiedy

Opcja ta decyduje, kiedy posłużyć się kolorami do rozróżnienia typów plików. Argument kiedy może być pominięty lub być jednym z poniższych:

-F, --classify, --indicator-style=classify

Dodaje do każdej nazwy pliku znak oznaczający typ pliku. Dla plików wykonywalnych będzie to `*'. Dla katalogów `/', `@' dla dowiązań symbolicznych, `|' dla potoków FIFO, `=' dla gniazd i nic dla zwykłych plików.

--full-time

Podaje czasy w pełnej postaci, a nie w zwykłym heurystycznym uproszczeniu. Format jest taki sam jak domyślny dla polecenia date. Jego zmiana jest niemożliwa, ale można wyciąć łańcuch opisujący datę poleceniem cut i przesłać wynik do date -d.
Najprzydatniejsze, gdyż wyświetlany czas będzie zawierać sekundy (uniksowe systemy plikowe przechowują czasy modyfikacji/dostępu z dokładnością do najbliższej sekundy, więc opcja ta pokazuje pełną istniejącą informację). Może, na przykład, być pomocne gdy używany plik Makefile nie odbudowuje prawidłowo plików.

--indicator-style=słowo

Do nazwy pliku dodaje znak oznaczający jego typ według stylu słowo. Możliwe style oznaczania:

-h, --human-readable

Pokazuje objętości w postaci czytelniejszej dla człowieka, dodając literowe przyrostki określające potęgi 1024, np. `M' dla megabajtów. `M' oznacza 1.048.576 bajtów. Jeżeli wolisz potęgi 1000 - użyj opcji -H (--si).

-H, --si

Podobnie jak --human-readable, ale posługuje się potęgami 1000 a nie 1024. (SI - Międzynarodowy System Miar definiuje przyrostki potęg 1000). Przy zastosowaniu tej opcji przyrostek `M' oznacza 1.000.000 bajtów. Posłuż się opcją -h (--human-readable), jeśli wolisz potęgi 1024.

-k, --kilobytes

Pokazuje rozmiary w blokach 1024-bajtowych (kilobajtach), przesłaniając domyślną wielkość bloku. Zobacz `Rozmiar bloku' w fileutils(1).

-m, --format=commas

Wypisuje pliki poziomo, w takiej ilości, jaka pomieści się w każdym wierszu, oddziela je sekwencją złożoną z przecinka i spacji (`, ').

-n, --numeric-uid-gid

Podaje numeryczne wartości UID i GID (identyfikatorów użytkowników i grup), zamiast nazw.

-p, --file-type, --indicator-style=file-type

Dodaje do każdej nazwy pliku znak wskazujący na typ pliku. Podobne do -F, z wyjątkiem tego, że nie są oznaczane pliki wykonywalne.

-x, --format=across, --format=horizontal

Listuje pliki wierszami zamiast kolumnami.

-T cols, --tabsize=cols

Przyjmuje, że tabulator ma szerokość cols kolumn. Domyślnie jest to 8. Dla efektywności, ls używa, gdzie jest to możliwe, znaków tabulacji. Zerowa wartość argumentu cols powoduje wyłączenie używania tabulacji.

-w cols, --width=cols

Przyjmuje, że szerokość ekranu wynosi cols kolumn. Domyślna wartość jest pobierana ze sterownika terminala (jeśli to możliwe); w przeciwnym wypadku używa się (o ile jest ustawiona) zmiennej środowiskowej COLUMNS. W pozostałych przypadkach używa się domyślnej wartości 80.

Formatowanie nazw plików¶

Poniższe opcje zmieniają sposób, w jaki wypisywane są same nazwy plików.

-b, --escape, --quoting-style=escape

Cytuje niegraficzne znaki w nazwach plików używając sekwencji alfabetycznych i ósemkowych z odwrotnymi ukośnikami, podobnych do używanych w języku C.

-N, --literal

Nie cytuje nazw plików. Pokazuje je w takiej postaci w jakiej występują.

-q, --hide-control-chars

Wypisuje znaki zapytania zamiast niegraficznych znaków w nazwach plików. Ustawienie domyślne gdy wyjście stanowi terminal a wywołanym programem jest ls.

-Q, --quote-name, --quoting-style=c

Umieszcza nazwy plików w podwójnych cudzysłowach i cytuje niegraficzne znaki jak w C.

--quoting-style=słowo

Używa stylu słowo do cytowania wynikowych nazw. Słowo powinno być jednym z poniższych:

--show-control-chars

Pokazuje bez zmian niegraficzne znaki w nazwach plików. Jest to ustawienie domyślne, chyba że programem jest ls, a wyjście stanowi terminal.

Inne opcje¶

-g

Ta opcja jest akceptowana, ale ignorowana; istnieje dla zgodności z Unixem.

--help

Wyświetla informację o stosowaniu programu i dostępnych opcjach, kończy działanie.

--version

Wyświetla numer wersji programu i kończy działanie.